جامعه ايران از جمله جوانترين جوامع جهان است. فرهنگ ايران از جمله کهنترين فرهنگهای جهان است. جوانی مظهر نشاط، چابکی، بلندپروازی و شتاب رو به آينده است. کهن بودن فرهنگ هر جامعه‌ای در صورت تداوم و بقاء گواه خرد، پختگی، دورانديشی و غنای فرهنگی آن جامعه است .
جمع اين دو وجه می تواند ضامن سعادتمندی ما باشد . البته اگر جوانی جامعه مان مزيت به شمار آيد و نه نابهنجاری و اگر کهن بودن فرهنگ آن به صفت کهولت، محافظه کاری و توقف در گذشته بجا آورده نشود.
جوانی می تواند مظهر خامی، شتابزدگی و توهم باشد و اگر با کهولت، محافظه کاری و توقف در گذشته جمع شود بيماری مهلک انفعال، گريز از واقعيت و عدم اعتماد به نفس را به بار می آورد و سخن از سعادتمندی را به موضوعی غير قابل وصول تبديل می کند.
چاره اين است که به ياد بياوريم که ( کی ) هستيم و ( اهل کجا ) هستيم تا سپيده دمی را فراهم آوريم که طليعه طلوع آفتاب سعادتمنديمان باشد